Yaşamın Kıyısında Şiiri - İsmail Uysal

Yaşamın kıyısında gezinirken
Ölümün kokusunu alıyorum anne
Çekiyorum her nefesi içime
Saçlarını koklar gibi…
Ne kadar da sen kokuyor ölüm
Ve ölüm sen koktukça
Daha bir çekiyorum içime
Daha bir geçiyorum kendimden
Yokluyor ayaklarımı deli dalgalar
Kıyısında yaşamın…

Şahit ol anne!
Şahit olsun okunan ezanlar
İçtiğim su, yediğim ekmek
Aldığım soluk şahit olsun
Güzelliğine kokunun…
Ve anne
Biliyor musun?
Ölümü daha çok seviyorum
Kokusu burnuma dokundukça!