Yaşamın Kıyısında Şiiri - Beşinci Mevsim

Yağmalanmış geminin direğinde
parçalanmış bir beyaz yelken gibi
savrulup duruyorsun,
yaşamın kıyısında.

Yön duygusunu yitirmiş bir çocuk gibi
kalakalmışsın isimsiz coğrafyalarda.

Savrulmuyor artık
gül karası saçların rüzgarlarda.

Gülümsemiyor artık
gül sarısı gülüşlerin,
cehennneme dönmüş bu dünyada.

Durduramıyorum güneşin doğuşunu.

Zaman,bir kere geçirmiş dişlerini
o,ip incecik boynuna.

Lacivert bir karanlık bürümüş gözlerini,
Bütün çaresizliğimle duruyorum önünde.
Dünyanın en güzel manzarasını izler gibi...