Yaşamın İçinden Ölümün kıyısından

Ben ismet özel değilim
Yaşamın için de ve ölümün kıyısında oturuyorum
İsimsizim, ölülerle şiirde
Öleceklerle de şairken konuşurum

Şiirle şairliğim arasın da yaralarım var
Delirmek pahasına yaradanı arıyorum
Yokluğun karşısında bir varoluş bahçesi
Ya şiddet bulutları ya güneşin yüreği

Isınmışım maziye tan yeli altın da
Hüznüm ya şeytani ya rahmani

Bilmezler, Bilmezler ne müslümanı ne ateisti
Kinden, nefretten, intikamdan çok sevmeyince
Bu deliyi

Karşı kıyısın da ölüler evinin bahçesi
Bir rüya sandal gibi, gibi mi iksiri
Aniden kanlanır deniz
Yüreğini kaybetmiş
Varlık sahasın da

Aşık yok dünya da
Maşuk yaşıyor ancak öldü aşkta

Kinden, nefretten ve intikamdan imar ettiğiniz Dünya
Sevilmeyi ve seçilmeyi hak etmiyor

Demokrasiye lafım yok
Kokmuş patates torbası gibi demokrasiler
Eskimiş biber turşusu gibi
Tatsız adaletsizlikler gördüm