Yaşamın Cahiliyim Şiiri - Burhan Ali Yağmur

Ben bilemem öyle yaşamasını.
Şen şakrak görünür yüzüm,
Fakat göz kenarlarım kırışmış..
Aşağılarcasına der: “Uğraşma bırak,
Gülerek gizlenmez yıpranışlar!..”

Ben anlamam öyle yaşamaktan.
Öylesine yaşarım işte,
Sanırsın dünyanın yükü omuzlarımda.
Ansızın büker belimi içime attıklarım.

Benim kafam almaz öyle yaşamayı.
Yadırgarım eğer mutlu bir an yaşarsam.
Maziden biraz acı saklarım kenarda hep
Çıkarır koyarım mutluluğun önüne,
Sonra ona bakıp ağlarım.

Anlamam ben sen gibi yaşamaktan.
Bir başım bir gövdem yok benim.
Ellerimi açınca başkaları için isterim ben,
Ondandır, unuturum hep kendimi.

Öğret bana kendim için de yaşamayı.
Güzel duyguların da olduğunu hatırlat,
Adımı, amacımı, mavilikleri, umutları..
Ben bu yaşamın cahiliyim,
Öğret bana bu hayatı yaşamayı..