Ah yine karanlık yine karanlık
zümrüdî bir denizde
yolunu yitirmiş bir ankayız şimdi
düşmüş her birimiz kendi kaf dağlarından
her ilkyazın o ömrün
son ilkyazı olması gibi.
Ne zaman alışılır
toprak üstünde
güneşe karşı
soluk alıp veren yaşamayanlara
ya da
nasıl yeniden sevinilebilir
yöneltecini
zifirî
soğuk
alabildiğine
koyu kahverengi
boşluğa çevirmişken
gözsüz
dokusuz
başsız bir nice ruhlar.
Yavanlaşırken
en varsıllarımız
nasıl çekilir bu yaşam.
Kayıt Tarihi : 10.8.2006 09:21:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!