En umutsuz anlarında,
Hatta çaresiz kaldığında
Tek başına ayakta kalabilmektir, yaşamak.
Telefonların çalmaz olduğunda,
Dünyadan bile vazgeçtiğinde
Hayata bağlanmaktır, yaşamak.
Dostsuz, arkadaşsız kaldığında,
Annen, baban bırakıp gittiğinde
Kendine yetebilmektir, yaşamak.
Tutunacak dal bulamadığında,
Her şeyin bittiği yerde
Yeni bir güne başlamaktır, yaşamak.
Aldatıldığında,
İyiliklerin unutulduğunda
Boş verebilmektir, yaşamak.
Geçmişe çizgi çekip,
Dünü, önceki günü unutup
Yeni sayfa açabilmektir, yaşamak.
Kayıt Tarihi : 9.2.2012 22:28:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Müberra Ateş](https://www.antoloji.com/i/siir/2012/02/09/yasamanin-sirri.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!