Yaşamaktan Öte Şiiri - Mustafa Tekerlek

yürüdüm
kimseye bakmadım
bir bendim konuşan bir de bendim duyanım
oynuyordunuz
siz kuru ağaçların arkasında kuru dallarla oynuyordunuz
dökülmüştü yapraklarınız siz Eylül sanıyordunuz

yürüdüm
dallarınıza bakmadım yürüdüm
bir bendim Eylül bir de bendim dökülen yaprağım
boyuyordunuz
siz çiçeklerin üzerinde çiçek resimleri boyuyordunuz
ezilmişti çiçekleriniz siz bahar sanıyordunuz

yürüdüm
yürüdüm baharınıza bakmadım
bir bendim zemheri bir de bendim yaprağa düşen karım
takıyordunuz
siz güneşin altında çok filmli gözlüklerinizi takıyordunuz
kararmıştı gökyüzünüz siz aydınlık sanıyordunuz

yine yürüdüm
yine yürüdüm
yine yürüdüm
ve yorulmadım

nice zaman geçti aradan
çokça ömür gitti ömürden
sen de iflah olma ey sevdam
yoktur üstelik şikayetim böyle bilinsin
güldüm sıra kaderime boyun eğerken
şimdi bu verilmiş ahlara neyleyeyim
ki hasret ağrısı şakaklarıma vurmuşken
çekiyorsam bir güzelin derdini
siz adına aşk deyin
ben adına yaşamak
çünkü güzelin aşkına yaşarsan ancak
işte o zamandır aşk ile yaşamak
çekenlerin derdi aşkı
kaderi ise budur

bu sefil keder
bu durgun suların gözbebeği nilüfer
elimde geçmez mevsimden kalma bu hasret ile
son kez görme umuduyla
gözlerine mahkumuz