İçimdeki bu hayasız korku nereye gider,
Sen olmayı ver dünyamda, hayalin de yeter,
Kısacık bir ömür bu sensiz de geçer,
Yaşamaksa seni sevmek,
Kaybetmek ölümden de beter.
Her andığımda ismini “Azrail” kefenler biçer,
Beni kör kuyularda merdivensiz bıraktın,
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Devamını Oku
Denizler ortasında bak yelkensiz bıraktın,
Öylesine yıktın ki bütün inançlarımı;
Beni bensiz bıraktın; beni sensiz bıraktın.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta