Oooof!
Of ulan of be!
Ne zor şeymiş yaşamak,
Yaşadığını sanmak.
Beyinler bir yana,
Ayaklar öbür yana gider.
Özleyenler bir yana,
Özlenenler öbür yana gider.
Dertler damarda kan gibi,
Çareler rüya aleminde.
Umudu umutsuzluklar,
Sevgiyi korkular kelepçelemiş.
Oooof!
Of ulan of be!
Bu nasıl bir yaratılış öyküsüdür,
Nasıl bir aldanıştır böyle.
Ne mert belli,
Ne de namert…
Namertler mert,
Zalimler mazlum görünür.
Kurtlar kuzu postunda,
Çakallar dost görünür.
Oooof! Of ulan of be!
Bedeli ağırmış sevdalanmanın.
Faturası ağırmış yaşamın kıyısından bile geçmenin.
Birer kara çalıdır sanki ocağımızda,
Yeşerdikçe kararıp sivrileşen,
Sarıldıkça yürek acıtan
Ve sahiplendikçe,
Kurşun gibi çıkmamacasına saplanan...
Kayıt Tarihi : 16.3.2009 16:15:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!