Yaşamak Zor Geliyor Şiiri - Ertan Özsoy

Hayatımda ilk defa böyle sevmiştim birisini
İçimi yakarcasına sevmiştim
Söylemiştim seni sevdiğimi
Sevme beni demiştin
Şimdi önüne gelen herkesi sövesim var
Yüzüme bakanı dövesim var
Senden sonra yaşayamayacaklarım için
Kalbime bir mızrak sokasım var
Dilimde binlerce birikmiş sözcükler varken
Söyleyememek yakar canımı
Arkandan şu dinmeyen gözyaşlarımı
Bir idam odasında asasım var
Sana söyleyemediklerim sözcükler yakar içimi,daralıyorum
Yeryüzünde artık yaşayamıyorum
Soruyorum sana yerime sevdiklerin çok mu üstün benden
Sevgiden üstün değillerdi yerimi verdiklerinden
Şimdi duy sesimi her gece karanlık bir odada
Hayalinle savaşmak zor geliyor
Sen koydun beni bu karanlığa
Oysa biz seninle aydınlığı yaşayabilirdik
Büyük aşkları ışık tutabilirdik
Sana söylüyorum ya gel yanıma ya da al yanına
Başka çarem yok bu mezar yolunda
Senden aşkıma sadece bir karşılık istiyorum
Sus deme bana ben zaten her gün susuyorum
Zaten sustum bu hayatta
Sana söylüyorum gururumu ilk defa yok sayıyorum
Sana olan aşkımdan
Anlamı yok bu hayatın sensiz
Bu güzel saydığım günlerin anlamı yok
Bir umudum bile kalmadı yarınlarına
Artık herkese söylüyorum
Kimse sevmesin ben gibi
Hayatını karartmasın bir aşk uğruna
O gözlerine gömmek isterim geçmişi
Ah bir yapabilsek bu düşünceleri
Sen kokuyor artık her sokağım
Nasıl senden vazgeçebilirim
Bir yolunu biliyorum senden ve bu hayattan vazgeçmenin
Bir idam ipini asacağım boynuma
Bir gülmeni isterim bana
Ama biliyorum gülmezsin bana
Yine de sen gül bu hayata
Ben sarılırım umutsuz yarınlara
Bu sona şiirim
Sana ve hayata kocaman bir elveda