Yorgun Umutlar Şiiri - Ferat Atalay

Mevsimler birbirinin ardindan gençliğimi kovalar.merhametin eşiğinde oturdum ve ask hûzünlü cümlelerde kaldi devrildi şah mat.Soldu cicekler gazelendi yapraklar, rengarenk ağaçlar dallarinda sonbahar. Bulutlar birikti gökyüzünün mavisi karaya büründü .Gökte asice gürültülü şimsekler çatışıyor yerler yarıldı dağlar düz ovaya yayıldı .Sırtımı yere dayadim uzanmişim gök yüzünü yüzüme sermişim ve yağmur damlalari iki gözümden akti.Ömür dedigin ûc gûn rüzgar ile sabahtan kalkti.Karanliklar gözümden uçurum dalgalarla ürpertiler kesik vücudum.Doğanin özûndedir felaketler ve bir uğultuyla uyanir ilk bahar ve kim bilir nerede ne zaman yutar toprak insani ve beraberinde götùrür hüznünü çilesini mutluluğunu.Kayalar çatirdar yer yüzünden depremler uyanir topraktan yeniden filizlenir çiçekler açar güneş yarinlara aydinlik yarinlara umut yarinlara hayat özgürdür dünya karanlikatan aydinliga