Yaşamak varya Şiiri - Hüseyin İbiş

YAŞAMAK VARYA 15-10-2011
Yoksun kalpler sevgiden umuttan,
Karanlıkta kalmış insanlar mahrum mutluluktan,
Korkarlar hayatta kimsesiz yalnız kalmaktan,
Hatırlanmayıp ömür boyu unutulmaktan.

Tadı tuzu olmaz yaşamanın yüzler gülmezse,
Acı çeker kalpler dostlar kıymet bilmezse,
Canlılığını kaybeder güller insanlar su vermezse,
Neşe sevgi yok olur değer veren kalplere girmezse.

Güneş doğarken mutluluk veriyor insanlara,
Karanlıklar bırakır yerini umut ışığı yanınca aydınlıklara,
Gönül kapıları açılır tertemiz sevdalara,
Merhem oluyor sevgi kalpleri acıtan yaralara.

Gece olunca bakarsın gök yüzüne konuşursun yıldızlarla,
Güneş doğarken yeniden güne başlarsın vedalaşırsın karanlıklarla,
Kuruyan bir çiçeği sularsın dertlerini paylaşırsın coşkun pınarlarla,
Etrafına neşe ile bakarsın başlarsın her güne mutlulukla.

Hayat güzelliğini kaybeder kıymeti bilinmezse,
Dostluklar yok olur kin nefret gönülleri esir ederse,
Neşeli bakmaz gözler yürekler ümitsizliğe yenilirse,
Yaşamak varya anlamsız olur insanlar gönül gözüyle görmezse.