Yaşamak Suçu Şiiri - Muhsin Demir

Kör saatler oturmuş ağlıyor
Havada koyu bir sessizlik
Hangi duvara çarpsa kan lekesi oluyor
Kitaplar en sağlam omuzdan daha sağlam
Hepsinin boynu bükük
Aralanacak kapıya bakıyor
Kör saatlerin gözü açılıyor
Beşten sonra hiçbir şey hatırlanmıyor
Bir gece aydınlığa kavuşamadan kararıyor
Dışarıda ezan sesi
Ulu olanı haykırıyor
Hoparlörler ezandan önce bir aczi gündemine alıyor
Dört duvar hiç bu kadar şey bilmemiş
Kapılar hiç bu kadar sıkı kapanmamış
Perdeler hiç bu kadar hareketsiz durmamış
Bozulmamış bir yatak
Kendince var olduğunu ispatlamaya çalışıyor
Bu soğukluk
Bu sessizlik
Masada kısa bir not yan duruyor:
Yaşamakla suçlandım