Yaşamak Seni Şiiri - Mine Bahçeci

Gönlümün sarnıcında sesinin eşiği
Ne geçer yaban eli
ne açar ele seni
Öpüşürken gözünde
yeni doğmuş kumrular
Okşar suları dilin
tutuşur durgun sular.

Hercai baharın göbek bağını
gömdüğümüz toprakta
yağmur sonrası kokan
iki kaçaktık
birbirine dayanan.
Uçmayı öğrenirken
kaç kanat kırdık camda
Hangi sırtında kaldıksa
o kör bıçağın
yüreğimiz kan!

-Ki anlamaz sevmeyen neden ölür
neden yaşar bunca yıl! -

Yol ki!
Yitik yolcusu
Başlar bittiği yerde
özlemlerin buğusu
Muştusuna geç kalan sevaplarsa duasız
Omzumuza yük olan bunca günah günahsız!
Islanırken
içimizi serdiğimiz kumral heceler
Nerede başlar yalnızlık nerede biter!

Bir mahrem balkısın benden içeri
Kıskanır sevdamızı
gönlünün şebneminden
gül kurusu tenime
emzirdiğin yıldızlar.
Adın yok!
Adından öncedir yaşamak seni!