İnsan arınmak istese de
kolay arınamıyor acısından.
Yüreği tek tabanca
hüznün kıskacında geziniyor
yaşamın kıyısında.
Bir arpa boyu yol bile
gidememek mutluluk için
bulamamak huzuru,
acının akkor hali.
Sabrın şefkatine sığınıyor
teselli buluyor dostlarla.
İnsan acısının kabuğuna sarılarakta
yaşıyor nasıl olsa..
Kayıt Tarihi : 29.7.2012 18:05:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
TÜM YORUMLAR (1)