Yaşamak Meselesi Şiiri - Esma Özdemir

yaşamak, diyorlar; ardına bakmadan...
yüz sene yaşasan da, düşeni kaldırmadan...
yaşamak; ağlamadan ağlatan!

marifetse yaşamak;
çiçek gözlerinden bakabilmektir dünyaya!
insansan, koparmak değil;
as'lolan, incitmeden toplamak!
kaybetmekse düşeni yerden almak
eğilmek bir gül için,
usulca kaldırmak dalından;
güçsüzün elinden tutmak
kibirsizlik, ayıp değil!

düşün...kaç yürek tazeledin gözyaşlarından!
kaç yaprağa ömrünü verdin
goncalarından kaç bahar getirdin..?

topladığım çiçekleri kuruyunca, atamadım
düşen her yaprakta, azalan benmişim;
farkına varamadım!

kimsesizim...
sevgisiz
yok...
bu, ben değilim!

(İstanbul; 1 Şubat 2005 Salı)