İçindedir yaşam pınarı, hem coşarak akar hem susarak…kim kimdedir bilir mi o bir tek kendi olduğundan akana bakar. Alemlerin efesi olur gönül, aşk masum bir gülüş bırakınca güzeldir. Sevmek, inadına yaşamayı sevmek neye yarar mal mülk kavgasına bir damlaya bıraktıysan…
Kim kimi buldu yaşarken, kim kime yaslandı dertlerin bendiyken, sırtını yaslayacak arkana dönüp uyuyacağın bir insan bile yokken…sev arkadaş sev,önce kendini sev bencilce değil ama, sonra çevreni sev gül açsın pervazdaki saksıda…su da pişip ateşle yandığında hasret kırar damarlarını suya akar…
Son sözün helal olsun, sol gözünde ey sevgili uyusun. Dilince bir damla da tatlı olsun, acıyı kusarak değil, onu içinde işleyerek anlarsın. Herkes yalnız bıraktı seni, kapın artık sevdaya kilitli. Kuruttun mu yaşam pınarını bir damla umut bile akmaz mı!
Aylarca halini soran olmadı mı, bir selam olsun kulağına ulaşmadı mı! Hangi oyun mu dedin gülümseyene, yoksa çok mu gördün gülümseyişinle dans ettirmeye…seni seven kaç can var, arkanda kim kalır seni hatırlayan…sözlerin mi, gözlerin mi yoksa sesin mi baki olan! Bir bak kendine neler gelir ardından.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta