Yaşamak Budur... Şiiri - Adnan Durmaz

Uygarlık dedikleri
Yamyamlar sultası
Sırtlanların sokaklarda ulumasıdır
Dövüşerek öğrendim
Her zirvenin uçurumları vardır
Tırnaklarım sökülerek tırmandım
Düşerek öğrendim
İnatçıyım
Sırtımda on bin yıllık kırbaç şakırtıları
Hititli gerillaların
Çıktığı dağlara çıktım
Fyrikli isyancıların açtığı patikalarda yürüdüm
Yine de
Şaki yazılıdır
Resmi tarihlerde adım

Ne sevdalar yaşadım
Cellat kemendinden yıldızlara tırmanan
Söylenir kitaplarda
Yaralar
Kan
Ve yangınlarla yazılmış
Destanlar bıraktım ardımda
Bu yüzden ki yoksul halklar
Gözyaşlarında taşıdılar beni
Bin yıllardan
Bin yıllara

Ölüm saydım
Sultanların
Sultaların
Sunduğu nimetleri
Kelle uzattım kemende
Çıktığım her adada gemimi yaktım
Gök kadar
Toprak kadar
Kara saban
Ve avuçlardaki nasır kadar eskiyim
Tıkıldığım zındanlarda
Özgürüm rüzgârlarca
Ve bana bahşedilen
Bütün özgürlüklerde
Doğuştan tutsak-maraba

Yüreğimin sırtı
Hançer ormanı
Yargısız infazlanmış bütün aşklarım
Gayri ben
Ne zaman sevmeye kalksam
Kan içinde bırakarak tüm kuralları
Bütün dinler
Kopenhag kriterleri
Hammurabi kanunları
Adabı muaşşerat
Haşarat
Taşa tuttular
Olanca iyi niyetleriyle

Dünyanın tüm sokaklarında
Yüreğimi çarmıhlara vuruldu
Dünyevi hırslarının tasmasına bağlanmış
Sevgililerim bile
Gözyaşlarıyla
Taşladılar
Dışladılar
Fiyatı olan aşklara başladılar

Öyleyse nasıl yıkmam
Resmi tarihleri
Resmi bakışları
Kurallı ilanı aşkları
Ve nasıl hititten beri
Cümle isyancılara
Gül diye sunmam
Kalbimin ateşini

Bilinir
Bana göre değildir
Durgun sular
Yalnızca emeğe
Ve tere eğilirim
Nere gitsem
Yaban düşer gözlerim
Nere gitsem
Tüm nifaklar benden bilinir
Dağlar kadar
Yalnız
Uzak
Ve dik
Bozkırlar kadar
Issız
Ve unutulmuş
Çöller kadar
Gizemli
Çilekeşim
Hangi yüreğe varsam
Hangi gözün aynasına suretim düşse
Ürkünç bir yabanıllık
Benden yansıyan

Bu insan bataklığında
Bata bata
Bütün sahte
Dostluklara
Sevdalara
Nere gitsem
Sonum belli
Taşlanmak
Yalnızlıklarla

Ay hilali hoyratlığıma
Suskunluğum kın oldu
Her insandan
Her dostluktan
Her sevdadan
Kanlı hançer yaraları
Sırtımda
Peşim sıra
Şehirler ve cesetler
Kılınç çaldım duvar kesmiş geceye
Yabanıl hayvanlar gibi
Haykırdım
Sağır karanlıklarda

Nice bahar bahçelerim
Hiç için yandı
Yoldaşlar bırakıp yenilgilerde
kanlı izler bırakarak yürüdüm
İçimdeki kıraçlar
Dalgalandı kederlerde

Bakır çalığı gökler yırtıldı
Vahşi gülüşlerimden
Zaman paramparça yandı
Ve ölüm uludu
Her aşktan
Dostluktan sonra
Düştüğüm uçurumlarda

Bütün yalnızlarıyım dünyanın
Cürümler failiyim
Cümle günahların sahibi
Cehennem ateşlerinde
Yürüyen çılgın
Diye yazar kitaplar
Ki yalnızca güzellikler hükmeden yüreğimde
Kimse bilmez
Ceylanlar suya iner
Turnalar havalanır
Güleç çocuklar koşar
Parslar boğuşur dalgın duruşlarımda
Anlayamazlar
Kuşkusuz ki
Yarın başka bir rüzgâr
Savurur efkârımı
Bu kirli bataklıkta
Ancak böyle olur
Yaşamak dedikleri
Kirlenmemiş aşklar
Bükülmemiş onurlar
Çocuklar
Umutlar
Gerillalar adına
Bulutlar
Ve çağlalar adına
Direnmek
Kan içinde
Bıkmamak yürümekten
İhanette küsmemek
Ve korkmamak
Binlerce kez
Uçurumlar
Düşmekten
Coşkular çoğaltarak
Her yarada
Pür çiçek

Üç günlük ömrüne
Ömür sığdırmak
Ve yürümek
Haksızlığa uğrayanın yanında
Çılgın Ankalar gibi
Yaşamak
Budur çocuk

Direnmektir
Acıdır
Savaşmaktır
Coşkudur
Yaşamak
Budur!

25.06.2005