Yolcusuz bir tren gibiyim ağır ağır geçiyorum raylardan…kimi yerde yön değiştiriyor makinist bir nefes arası alıyorum kaçamak bakışlardan…firari bir yalnızlık içinde kendine hapsolmuş sevdalarım var…pencereyi açıp bırakıyorum en son vagona bir çocuk gibi takılıyorlar…
Dokunduğum çiçekler renk değiştiriyor her koklayışımda… sol yanımda bir kar tanesi erimiyor çöl sıcağında…nefes harçlığı sevgiler uçuşuyor başımda telaşla koşuyor dizginsiz yüreğim birini yakalama umuduyla…yazık ki kırık bir gülümseyiş kalıyor aynama her baktığımda…
Kazaya uğruyor bizim tren, bütün duygular yara almış…bir düş oyunu bu kelimelerle dansım…hayatın çirkinlikleri misafir olduğunda…ama illaki olacak insan başka türlü doğruları için nasıl kılıç kullanacak…
Dil gizlendi sevi sözlerinden, gözler yeni uyanışlar için köreldi…bir kuyu dibinde ağlayan dünlerim artık üstünüzü kapama vakti! Cümle alem uykuyu demlerken biz sevgileri demleyelim gizli gizli!
Tamamını Oku
beğeniyle okuduğum güzel bir paylaşım oldu..paylaşan kalem
tşk.sana..tşk.sevgili İlknur Köknar
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta