Yaşamak Şiiri - İnci Bakraç

Ne yani
Böyle oturup bekleyecek misin mutluluğun ellerinden tutmasını?
Git ve sen tut ellerinden onun.
Korkuyorsun değil mi? ?
Bekle öyleyse,
Belki bir gün kapını çalar senin de...
Aslında sen de haklısın.
Bi’ “varsayım”a umarsızca koşamazsın ki...
Oysa hiç de zor değil avuçlamak bir çiçeği,
En derin nefesinle içine çekmek kokusunu.
Söylesene...Ne kadar oldu gülmeyeli?
Ama gerçekten...Şöyle ışıl ışıl gözlerin parlarken..
Ne kadar oldu? ? ?
Ne kadar oldu ağlamayalı?
Yüzündeki en acı ifadeyle,
Fışkırırcasına gözyaşların gözlerinden.
En son ne zaman en komik sesinle şarkı söyledin annene? ?
Biricik aşkına sevdiğini söylerken için titredi mi hiç?
Ya da hiç sevdin mi sen? Sahiden....
Hiç utanmadan Taksim Meydanı’nın ortasında bağırıp seviyorum diye,
Sonra sımsıkı kucakladın mı onu?
Ya da saçlarını yoldun mu seni terkedip gittiğinde?
Her gece gözyaşlarına boğdun mu kuştüyü yastığını?
Nerde olduğunu unutup onu hayal ederken
Gülümsedin mi hiç? Fark etmeden..
Ne kadar oldu, insanların bakışlarına aldırmadan
Çılgınca koşmayalı bi’ kalabalığın ortasında?
Ya da bardaktan boşanırcasına yağan bi’ yağmurda,
İliklerime kadar ıslanmayalı ne kadar oldu?
Hiç sahile inip,
Tüm kinini alırcasına fırlattın mı taşları denize?
Ay’la dertleştin mi hiç?
Yıldızları saydın mı tek tek sabaha kadar?
İçini dökerken bi’ kağıda uyuyakaldın mı ansızın?

Sen “yaşadın” mı sahiden? ? ?
Yoksa birilerinin kuklası mı oldun “diğerleri” gibi? ?
Boşver...
Sen koşma sakın sokaklarda,
Islatma yeni aldığın paltoyu.
Ağlama sevdiğin için..
O gider, diğeri gelir öyle değil mi?
Nasıl olsa şimdi “aşk” diyorlar günübirlik eğlencenin adına,
Mutluluk diyorlar en sahte tebessümlere,
Ve iki damla gözyaşına da “ağlamak”...
Aldırma bu sözlere, sen dilediğin gibi yaşa..
Tabi bu yaşamak “YAŞAMAK”sa...