Yaşamak Şiiri - Emir İlker Gündüz

Bir yer bilirim,
Çok eski zamanlarda ahşaptan yapılmış,
Üçgen çatılı, etrafı çitlerle çevrilmeyen,
Edepsizlik ve hayasızlığın olmadığı,
Gülmekten ağızların kulaklara vardığı,
İnsanların;
Acıyı, kederi, beraber sardığı,
Huzur medeniyeti.

Şimdi etrafı elektrik telleri ile mevzilenmiş,
Uzun ve genişlemecesine binaların,
Soğuk ve rutubetli odalarında sıkışan,
Akşam vakti,
Soba üstünde kestane ve
Hararetli demlenen çay ile,
Bir büyük tarafından anlatılacak
hikayeler yerine,
Çeşitli teknolojik aletlere bağımlanan,
Sözel iletişimlere gerek duyulmayan,
Benliğini kitaplarda;
Atay'ın, Peyami Safa'nın tozlu raflara
karışan romanları yerine,
Çeşitli burçların özelliklerinde kaybolan,
Yaşamanında yorulduğu
bir medeniyet krallığını ilan ediyor.
Zombi medeniyeti.

Kalemimden değil,
klavyemden dökülenler..