Yaşamak Şiiri - Emrah Ayhan

"Yaşamak’ bir perde gibi kalkıyor aramızdan
Zamansız mekansız bir tünel başındayız şimdi"
A.Cahit ZARİFOĞLU

yüzüm yıkıyor ellerimi
ve yol, yürümek için ayaklarımı
sığınaklar yapıyor taştan yontulmuş
taştan yontulmuş keskin virajlar
cazip ama savurgan
sorgunun şatosunda faltaşı firar
kuruyor her hecesi narkozdan
kelimelerin tahtını

çatlatıyorum kabukların görkemini
ve suya bırakıyorum üflenilen neyim kaldıysa
derinlerde inci, süt beyazı yalnızlık
derinlerde ilahi, sonsuz renkli kıvrımlar
kaypak bir gölgede gizli: yaşamak

gök kaldıramıyor gözyaşı bulutlarını
bir zirve, belki bir mezar
ağarıyor yüksekte yağmurun göğsüne
ve daralıyor her geçit
ve zaman
şekilleniyor avına inen kartalın
inişini rüzgarla bilemesiyle