Yağmurla Gelen Sancıda Zamanı Okurken

esnek bir ruhum olmalı yağmur yağarken
karanlıkta koşabilmek için
çünkü ıslandıkça okuyabilirim dönen günü
ve eridikçe varlık, sancıyı velinimet bildikçe
her başlangıç bitişi haykırıp
her doğumda ölümü görünce
işte ne yana dönsem gurbet
ellerime bakınca toprak
işte zamanda gördüğüm ulu işaret

estikçe dağlayacak varlık lekelerini
göğsüm açık olmalı rüzgar eserken
yürek duymalı
rüzgarda gizli sonsuzluk nağmesini
tek sarıldığım kendim olmalı titrememek için
ki sarıldığım her şey daha çok titretecek beni
işte kanıyor yürek
boşaltmak için kara belleğini
unutmak için kendisine belletilen hiçlik sesini

bir düşüş üstadım olmalı, uçurum beşiğim
karanlıkla gelen uykuya karşı
dimdik kalabilmek için
bir düşüşte parçalanacak taştan heykellerim
şiddeti çetin bir depremle dost olmalıyım
yıkması için sahte yükselmeler üreten gökdelenleri
esnek bir ruhum olmalı yağmur yağarken
enkaza dönen toz bulutu bilincim
yıkanmalı yağmurda
ve göğsüm açık olmalı rüzgar eserken
estikçe süpürecek sonsuzluk nağmesiyle
arta kalanları