Yaşamak Şiiri - Mehmet Ali Kadakal

Toprakları düşünürüm
Yağmur sonrası kokusuyla
İçinde saklı yaşamları
İlk çıkan fideleri
Kocaman ağaçların
Kocaman yapraklarını
Ve aralarından sızan gün ışığını
Çam kozalaklarını
Ayak izi olmayan yollarda
Sincapları düşünürüm mesela
Yere inmemiş, ömrünce dallarda
Geyik seslerini
Hiç duymasam da düşünürüm
Nasıl yankılanır diye
Ağaç gövdelerinden
Bir nehir düşünürüm
Yapraklara özenmiş
Yemyeşil akan
Özgürlüğü düşünürüm
Ulaştığı denize düşerken
Ve aşkı düşünürüm
Doğduğu ilk kaynaktan içerken
Yalnızlığı düşünürüm
Her kopan yaprakta dalından
Toprağa değişinin sesini
Ve değişimin mucizesini
Yaşamayı düşünürüm sonra
İnsanların arasında
Sıkışık ve uzak
Düşündüğüm yerlere
İçemeden bir nehrin suyundan
Ve göremeden bir ağacın gözünden
Yaşadığını sanmak
Ne tuhaf