Gün tutuşa tutuşa
bir kaç dakika daha
yaşamaya çalışıyor
kentin camlarında.
bulutlar biraz küskün gibi
pek alışamadılar
bu başıboş
bu plansız ve kuralsız
sağanaklara.
kaç kişi,
acaba kaç kişi daha
benim gibi
ancak bir yaprak kadar pürüssüz
akşamın işgali altında.
bacalar gönülsüzce tütüyor
birkaç sahipsiz kuşun
zaman zaman konakladığı
balık derisi kadar kaygan ve ıslak
kiremit çatılarda.
Yağmursuz şiir olmaz,
şiirsiz hayat...
İnsanın kendi kuşatmasını kaldırmasıdır
yaşamayı anlamak.
Kayıt Tarihi : 30.11.2002 21:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
yaşamayı anlamak.'
Çok güzel bir yere bağlamışsın şiiri.Ama sondan önce bir kıta daha var sanki yazılmamış.Onu da yazdığında muhteşem bir şiir olacak.
TÜM YORUMLAR (1)