En çok yaşamı düşünürüm
kaleden bakarken boşluğa...
Yaprağın her titreyişi,unuttuğum yüreğimin heyecanını,
kuşların kanatlarına yüklediğim umutlarımı hatırlattı.
Taç yapraklarına yazdığım sevgilerim,ümitlerim
akşamsefalarının telaşlı kapanmasıyla yok oluyor.
ve.....
birgün daha böyle son buluyor.
Yaşam bir ebegümecinin çiçeğinde,
bir kuşun kanadında olmak belki.
Belkide...içimizdeki bizde.
Boşluğa uzanan yeşilimsi sessizlik ölümü anımsatır.
Sonsuzluğun kokusunu alırsın her morsalkımın kokusunu aldığında.
Mimozalar,yaşamın ne kadar kısa ama yaşanılası olduğunu anımsatır bize.
yaşam ölümdür işte....
3/nisan/2000
Alanya/kale
Kayıt Tarihi : 17.3.2006 17:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!