Bir an geliyor ki başa
Kendi olamıyor insan
Sessizce akarken zaman
Kendini kendine kaybetmiş meğerse insan
Bir yer düşlüyorum
Ağlamadan da fark edilebilir mutsuzluk
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta