Yaşamadan gidiyorum
Ayaklarım olmuş sanki bir at
Kollarım ise çırpınan kanat
Anlamadan rüzgar hızıyla geçiyor hayat
Ben bu dünyada yaşamadan gidiyorum.
Yürüdüğüm yolar çamur,dağlarda sis var
Yüküm sırtımda,yollar geçit vermiyor dar
Sanki insan değilim olmuşum bir cengaver
Ben bu dünyada savaşmadan gidiyorum.
Kaldı tüm heveslerim kursağımda
Yaz bitti,kış geliyor benim gözüm baharda
Ellerimi bağladım sırtımın bulvarında
Ben bu dünyada koşamadan gidiyorum.
Ağlarken bile gülüyordum
Hep ben fedakarlık ediyorum
Yaşadığım bu hayata şaşıp kalıyorum
Ben bu dünyada coşamadan gidiyorum.
Denizimde kasırga,dağlarımda fırtınalar
Düşlerim tükendi umutlarım yerinde sayar
Çok derdim var sinede,damarım durmaz çatlar
Dünya gözüyle elbisemden taşamadan gidiyorum.
Gündüzü çok arar zifiri karanlık geceler
Kır ciçegine hasret geçtiğim dar geçitler
Masmavi aksa da dereler,caylar,nehirler
Ben bu dünyada onlara ulaşmadan gidiyorum.
Huzur kalmadi artık kardeş kardeşi vuruyor
Yurdumun dağlarında kan oluk oluk akıyor
Şerefsizler dolaşıp ortalıkta cirit atıyor
Ben bu dünyada huzur bulamadan gidiyorum.
Yusuf korkmaz (kizilkale.27.10.2007)
Yusuf KorkmazKayıt Tarihi : 28.10.2007 00:25:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Umutsuzluk çöreklenmiş yüreğinize,bu gidiş mi yoksa kendini terk ediş mi anlayamadım ama.Gitmek yerine yalan her şeye inadına,inadına yaşamak,daha fazla nefes almak istiyorum demelisiniz .
Yarınlar ve umutlar hep sizinle olsun,yok öle bırakıp gitmek sessizce.Elleriniz yorulmasın sayın Kızılkale,yüreğinizden kopup gelen kardeşlik şiiriniz için.
selamlarımla
TÜM YORUMLAR (5)