Yaşama Üçlü Ağıt Şiiri - Burak Ercümen

Ayrıldığında atom parçalarına
Kayboldu o parçalar boşlukta
Öylece yönsüz, sahipsiz ve kederli
Ve tanrısız, ve dinsiz ve kasvetli
Kaderler ayrışmıştı hidrojene ve protona
Ağlarken elektronlar gözyaşlarıyla
Aradı herkes tanrının kudretli ellerini
Yaratılan herşeyi o, o gün yitirmişti
Beyhude aradı gözler ayı gökte
Bilemediler onu yaratan tanrı nerede
Tanrı ise yitip gitmişti bir atomun içinde
Elektronla protonun arasında bir yerlerde
Seyrederken rahipler elektronların gözyaşlarını
Biliyorlardı kimse onlara inanmamıştı
İmansızlıktı ayın yokolmasının nedeni
Bu kahreden bir sır, kahreden bir felaketti
Ne deseler ne yapsalar bilemeyeceklerdi
Kimin çizdiğini ölümün ötesini
Atom bile ayrıldığında kendi kaderinden
Hiç bilememişti neden olmuştu bu neden
Neden kaybetti rahipler inancını
Ve kim ayırdı elektron ve protonları
Kimdi yok eden gökyüzünden ayı
Ve rahipler ve kuantlardan başka kimler ağladı
Ve sel gibi akan kimin gözyaşlarıydı
Kimindi ölmüş ölümler ve yanmış cesetler dağı
Kimindi ağlayan tanrı ve rahipler
Kime aitti yarısı bile yaşanmamış kaderler
Böyle bir ağıt yaktılar bir yaz gecesinde
Bigbang, Tanrı ve İnsanlar Hiroşima adlı bir şehirde