Yaşama Sıkıca Tutunacağım Şiiri - Özlem ...

Ben de bu yaşamda bir şeyleri düşledim.
Sen vardın, güzellikler vardı.
En nadide çiçekler süslerdi düşlerimi.
Gelecek vardı
Sen vardın.
Uzun bir yaşam düşledim seninle.
Bir de çocuk diledim o yaşamdan.
Düşlerimde o da oldu,
Ama 'geleceğim' dediğim çocuk,
Birdenbire yok oldu.
Daha düşümdeyken yok oldu doğmamış yavrum.
Onu bu acımasız düzen aldı düşlerimden.
Anladım ki;
Düşlerimde dahi gelecek yoktu.
Artık benim için,
Düşler de tutsaklığı veriyordu.
Ben gibi, düşlerimde bu düzene tutsak olmuştu.
Alıp verdiğim nefesim dahi tutsaktı.
Aşkım tutsaktı.
Yoktu benim için bu hücrenin dışında bir dünya kurmak.
Hayal de olsa, sonu tutsaklıkla bitiyordu.
Beni gerçek yaşamdan
ve senden koparıp aldıkları gibi,
Şimdi de düşlerimi, hayallerimi koparıyorlar benden.
Burada yasaklarla yaşamaya çalışıyorum.
Cezalar aldı seni benden
Hücreler ayırdı beni sevdiklerimden.
Ellerim demir parmaklıklarda asılı kaldı.
Artık seni düşünmüyorum,
Çünkü tutabileceğin ellerim yok.
Burada benim gibi senin de esir olmaman için
Hayaller kurmayı da bıraktım.
Buraya girmeden önceki hayallerimle yaşar oldum.
Şimdi hayallerim,
Geçmişteki gibi özgür kaldı.
Artık seninle birlikte,
güneşe uzanan dağların doruğunda,
el ele bütün sıcaklığıyla
masmavi gökyüzü altında özgürce dolaşıyor.
Unutma sevdiğim;
Umutlarımız tükenmedi,
Hayallerimiz kirlenmedi.
Cezalar sadece bedenimizi hücrelerde tutsak tutabilir.
O nemli duvarlar sadece bedenimizi çürütebilir..
Bizim ufkumuz açıktır,
Düşüncelerimiz de özgürdür.
Bugün burda her ne kadar düşünce suçundan yatıyorsak da,
Gün olur üstümüze kapanan bu kapıları
Yine düşüncelerimizle aşarız.
El ele okyanuslara, yıldızlara bile ulaşırız.
Unutma ki o yıldızlar;
Bizden önceki gidenlerin ışığını saçıyorlar.
Biz de günü gelince, yıldızlar arasına karışıp,
Sönsuzluk denizine ulaşacağız.
Bu cezaları bitirip,
Özgürlüğümüze kavuşup,
El ele tutuşup dostlar arasına karışacağız.
Özgürlüğümüzü elimizden alıp,
Bizleri zincire vurdular,
Hücrelere koydular,
Ama özgür düşüncemizi tutsak edemediler.
Bir gün buradak yürüyerek çıkarsam;
Sana olan hasretimi sana sarılarak gidereceğim
Ve yaşama sıkıca tutunacağım.
Ama buradan tahtalar içinde, omuzlar üstünde çıkarsam,
Sana sarılamadan gidersem;
Sana gökyüzünde, dostlar arasında,
Yıldız ışığı yakacağım.
Gökyüzüne her baktığında,
Beni orada, ışık saçarken göreceksin.
Sen yanıma gelene değin
Ben hep orada seni bekleyeceğim.
Bedenim tutsak da olsa,
Beynim hep özgür olacaktır.
Hücreleri, duvarları, demir parmaklıkları aşıp,
Yaşamı kucaklayarak sana ulaşacaktır.
Ellerini tutan ellerim demir parmaklıklarda asılı kalsa da,
Düşüncelerim dostlar arasındadır,
Seninledir.