Yaşama Hevesi Şiiri - Murat Aybirdi

Mutluluğa kapı aralamak gerek
Yaşamak çok güzel diyerek
Başını alıp gitmeli insan
Maviyle yeşili kucaklamalı
Hayat bu kadar güzelken
İçine çekmeli toprak kokusunu
Doyasıya yaşamalı hayatı
Yarım bırakıp uykusunu
Yola düşmeli erkenden
Yokken hiçbir neden
Sürmeli mutluluğun izini
Var gücüyle yere vurup dizini
Tozunu attırmalı toprağın
Hüzün Kaf Dağı’nın ardında saklı
Neşesine diyecek yok yaprağın
Çiçeğe durmuş gökyüzü
Salkım salkım bulutlar
Mutluluk, gökyüzüne eş
Bekleyecek zaman mı var
Sevince yelken açmış güneş
Yaşama hevesini hissetmeli şimdi
Hayat dendi mi
Göğsünü açıp örneğin
Rüzgâra karşı durmalı insan
Şarkısına çiçeklerin, kuşların
Eşlik etmeli bağıra çağıra
Gün bitti, neşesi yok kırların
Ufuklar kararmış ansızın
Demeden hayat ipine sarılmalı
Düşerken yeniden toparlanmalı
Dik durmalı misal
Hem de dimdik
Asırlarca ruhumuzdan kelepçelendik
Silkinip kalkmalı şimdi ayağa
Sağlam basmalı toprağa
Huzur katıp nefesine
Gölge düşürmemeli yaşam hevesine

MURAT AYBİRDİ