Yaşama engelli ölüme gönüllü

Sanki boynundan bir ip ile bağlanmış gibiydi.
Kapalı her yer; dört duvar, boğuluyordu.
Hapiste degildi ama,

O, özgürlük engelliydi.

Pencereden bakıyor,
Her yer/de beton parmaklıklar.
Gökyüzünü göremiyordu.

O, görme engelliydi...

Gitmek istiyordu bir deniz kenarına
Püfür püfür rüzgarda, saçlarını savurmak.
Derin nefes almak,
İçine iyot kokusu çekmek.
Ayakları vardı, yürüyemiyordu.

O, yüreme engelliydi.

İçi doluylu; haykırmak istiyordu
Tüm sesiyle, çığlık atmak.
Ama; susuyordu...

O, konuşma, engelliydi.

Gözlerini kapattı, düşündü,
Ne güzel ötüyordur; bir ormanda şimdi kuşlar.
Doğanın huzurunda; ormanı dinlemek istiyordu.
Duyamıyordu.

O, işitme engelliydi...

Nefes alıyordu ama; sanki yaşamıyordu.

O, yaşama engelliydi.

Yaşamayı özlerken bir yandan,
Her gün deli gibi ölüyordu...

Ya-şa-ma engelliydi...
Ölüme gönüllü...

V.Kayra