Yaşamın raks eden bakışları gürledi yüzüme,
bunu yaşadım ben.
Akıp gitme dedim zamana
ama bir kurşun gibi geçti rüzgarlar
ve hiç sevmedim ağlayan yaprakları.
Bir gün bir ömür müdür
bir deniz midir akan boğazımdan.
Yaşam,
köprülerde kamp kuran intikama gürledi.
Parmaklarım intikama kapalı kaldı,
sevinçle yaşadım gecekondumda.
Ağzıma martılar dolar
ve bir dağ kadar büyür gözlerim.
Artık dostum, maviye çalan gömleğimle,
yaşam ıhlamur getirdi bana.
Kayıt Tarihi : 23.3.2010 03:11:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!