Yaşamla ölüm arasında ki o ince çizgide kalabiliyor insan. Mantık ve duygunun gelgitinde. Onca acı nasıl sığabiliyor küçücük bir kalbe. Yaralarımız yarınlarımızın boynunu büküyor. Heves diye bir şey kalmazken insan yaşından daha da olgunlaşıyor...
En çok güvendiklerimizse en derin yaraları açıyor. Hırsızı dışarıda arama; en yakınlarımız hayatımızdan heveslerimizi, hayallerimizi, yıllarımızı çalıyor. Dışımız buz keserken yanıyor içimiz çok çok yanıyor...
Sevdanın ateşi eğer
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Devamını Oku
Her an yanıbaşımda yatmasaydı
Ben bu yükü taşıyamazdım
Sevinçlerime biraz hüzün katan odur
En çaresiz anımda
Issız bir dere kenarını
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta