Yaşamla ölüm arasında ki o ince çizgide kalabiliyor insan. Mantık ve duygunun gelgitinde. Onca acı nasıl sığabiliyor küçücük bir kalbe. Yaralarımız yarınlarımızın boynunu büküyor. Heves diye bir şey kalmazken insan yaşından daha da olgunlaşıyor...
En çok güvendiklerimizse en derin yaraları açıyor. Hırsızı dışarıda arama; en yakınlarımız hayatımızdan heveslerimizi, hayallerimizi, yıllarımızı çalıyor. Dışımız buz keserken yanıyor içimiz çok çok yanıyor...
Adam yaşama sevinci içinde
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Devamını Oku
Masaya anahtarlarını koydu
Bakır kâseye çiçekleri koydu
Sütünü yumurtasını koydu
Pencereden gelen ışığı koydu
Bisiklet sesini çıkrık sesini
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta