Yaşam ve Başlangıç Şiiri - Reşat Öztoprak

Meridyenler arası yolculuklarımızın birinde
Afrika'nın bir yerinde büsbütün çıplak buluyoruz kendimizi
O güneşin alnında da ellerin üşüyor ellerimden uzakta
Ukereve diye anılıyoruz binlerce damlacık arasında
Ve karnına girip bir levreğin bir bütün halinde
Nil'e uzanıyoruz toprak kıyılarından eski bir medeniyetin

Sayfalar çevriliyor tozlar arasında kahve kahve
Ve senin kahvelerin hep gözlerimde hep dudaklarımda
Bir denizde buluyoruz kendimizi kırmızıdan aklaşmış bir şekilde
Dalgalarla bir olup rüzgarda kıyılara atıyoruz kendimizi
Olanca gücümüzle mavi etmek için her yeri

Bir kum tanesine sıkıca tutunuyoruz el ele yine
Ve saçların gözlerimin üzerinde hala kokunla birlikte
Deniz kabuğu toplayan bir çocuğun ellerine bırakıyoruz
Kendimizi ve ellerinde saflık duygusunu tadıyoruz insana dair
Ellerimiz ellerinde bir şehri dolanıyoruz Zara isminde

Çocuk bırakıyor bizi bir kabukla tahtadan kapılı bir evin köşesine