Yaşam İnatçıdır Şiiri - Kasım Kobakçı

Sevdaya dair, kelamın tükendiyse,
Kalbinin lisanı, artık suskunsa,
O ateşi, ruhunun ıssız sandıklarına gömdüysen,
Her şafak, bir milat olabilir…!
*
Anılar zihninde, renksiz birer resimse,
Melodiler sana, o eski hüznü fısıldıyorsa,
Yapayalnız hissettiğin, o odadan çıkmak,
Bir adıma bakar…!
*
Fakat bil ki, kurumuş dallar bile,
Çiçek mevsiminin, gelişini bekler.
En derin sükûnetin, içinde saklıdır,
En coşkulu nağmeler…!
*
Hiçbir gecenin karanlığı,
Sonsuza dek sürmez.
Mutlaka, bir ışık sızar içeri,
En beklemediğin yerden…!
*
Onca fırtınaya direnen, o yürek,
Bir tebessümle, yeşermeyi de bilir elbet.
İzin ver, bir aralık kalsın ruhunda,
Hayat nefes alsın…!
*
Maziye çevrilmiş, duran pusulanı,
Kır ve at.
İstikametini, rüzgâra bırak,
Belki seni, hazinelere ulaştırır…!
*
Her nefes, taze bir ihtimaldir.
Her gün batımı, ertesi sabahın vaadidir.
Kapanan her kapı,
Açılacak bir başkasının habercisidir…!
*
Kendi kıyılarından, ayrılmaya cesaret et.
Bilinmezlik, korkutmasın seni.
Bazen en güzel manzaralar,
Patikası olmayan, yolların sonundadır…!
*
Küllenmiş her ateşin, bir koru vardır.
O koru harlayacak, bir meltem yeter.
Duygular uykuya dalar sadece,
Asla terk etmezler…!
*
Unutma, yaşam inatçıdır;
O duygu, illa ki filizlenir…!