Yaşam Ekseni Şiiri - Sefa Kılıç

Ellerimle yokladım ceplerimi
Kaç zamandır kayıp
Sinirlendim bir yumruk savurdum
Susması gerektiğini anladı
Bir ayakkabı düştü gökten
Bağcıklarını çekiştirdi durdu
Anlaşılan pay etmiş olduk
Köstekli saatimi de o aldı biliyorum

Karşılaştığımız ilk gün susmuştu
Konuştuğunu hiç görmedim
Hikayelerimiz kaderlerimiz gibi beraber tayin edilmişti
Nedendir bilinmez hiç yediğini görmedim
Terk edilişlerimin sebebi
Nedensiz gülüşlerin gerçeği
Kimse inanmadı anlattım durdum
Sıkıldım bende sustum
Sustukça konuştu dünya

Bir keresinde birisi yüzüme bir şeyler söyledi
Sonrasında üfledi, bana bir kolye hediye etti
Giderken, arkamdan bu iflah olmaz dedi
Cami avlusunda bir deli, veli diye itti beni
Bende onu ittim oturdu ağladı şadırvanda
Bende ağladım ama o sustu
Musluklarla oynarken yırtık paçalarım ıslandı
Yeni ayakkabımın bağcığı onda
Kış günü ayakkabım su içinde

Çöplerin yanında uyurken kulağımı köpek ısırdı
Bu köpeklerin derdi ne
Islak kaldırımlarda yürüyorum
Saçım artık keçe gibi kokum bin teke
Geçen gün bankta otururken birisi söyledi
Ben deliymişim kendi kendime konuşmuşum
Ama ben susmuştum o konuşmuştu
Şimdi anımsıyorum ara sıra konuşuyor

Bağcığı istedim sustu
Saatimin tıkırtılarını duyuyorum
Hatırladım ben bir polistim
Evvel zaman önce
İlk yalnızlığım tüm şanssızlığım
Varlık sancımdan önce
Yazardım her şeyi
Okurdum sessizce
Huruf-u mukatta dedim
seyr-i anillah, atom bombası, heisenberg
Enerji savaşları, bir deniz mili, ekinoks, krebs

Bazen çöpten güzel elbiseler çıkar
Parlak olanları giyer Aynalı Baba olurum
Sokaktan geçenler para sıkıştırıyor elime
Ellerim sevmez oldu bu kiri çok önce
Uçak yapar denize atarım
Uçak olur sandal, sallanır durur sakince
Gençtim bu bela gelmeden önce
Belalar yağar dururda
Filizlenmeden nimet olduğunu anlamazsın

Geçen gün birisi bana dinsiz dedi
Düşündüm dinli olmak nedir ki
Camiye abdestsiz girmişim yeni ayakkabılarımla
Camiler sıcak oluyor kar yağışlarında
Küstüm çıktım dışarı
İnanç eksenim sığmıyor dört duvara

Herkes kovalıyorken köpeklerde ısırıyor
Tırmandım bir ağaca
Yapraklarını kaybetmiş o da.
Sarıldım dal kırıldı düştüm aşağıya
Galiba kırdığıma kırıldı
Yoksa sinirli sinirli bakmazlardı bana

Hava kararıyor düştüğüm yerde uyukluyorum
Gülüştüğüm yerler geliyor aklıma
Sıcak elleri sevgilinin, sıcak bakışları
Bu kar yağışında
Yavaşça doğruluyorum isyan ediyorum
Bağcıkların olmayışına

Geçenlerde yağmur yağarken aklıma geldi
Ben yağmuru çok seviyorum
Peki bu açmazlar niye
Yağmurdan kaçış ? Sevgiliden kaçılır mı
Sonra hasta oldum meşk hasta ediyor insanı
Şimdilerde yağsa bile
uzaktan izlemenin hazzı bir başka
Hasta olmamak için değil tabi

Saatimi de buldum arka cebimde
Ağaçtan düşünce kırılmış
Tıkırtı kesilince anladım
Bağcıklarda oradaymış
Suçlamamalıydım seni susuşlarında.