Yaşam döşeği Şiiri - Safa Gayret

öfkeler yağıyor gökyüzüne
susamcı simitçiyle kavgalı
martının biri rahat,
bakıyor keyfine
balıklar kız alıp vermeye başlamış
farelere

utanç kahkahaları sergisinde,
herkesin boğazına düğümlenmiş-
yalnızlık hiç yalnız değil
mesela bir kertenkele-
hem de kuyruklu
daha ne kadar kızdırabilir ki-
umutsuzluğu?

bir adam uzanmış sokağın ortasına
yerde hayat bulur gibi.
galiba ölmüş
dirinin başına toplanmaz bunca kişi
ama kol saati?
nasıl çalışıyor