1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Yaşam denen illet
Göz yaşları kadar boş
Kahkahalar kadar keyifli
Her şey sona eriyor ışıksızlıkta
Sonsuza kadar yankılanır yaşananlar
Işıklı ve korkutucu suratlarda
Yaşam denen illet aşağılanmalı
Yollarımız burada ayrılıyor,
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Devamını Oku
Artık birbirimize iki yabancıyız.
Her ne kadar acı olsa, ne kadar güç olsa
Her şeyi evet, her şeyi unutmalıyız.
Her kederin tesellisi bulunur, üzülme.
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta