Yaşam Şiiri - Kasım Kobakçı

Geleneksel, kültürel, etik gibi,
Küçük şeyler için,
Yıkıntılar ve harabeler uğruna,
Genç beyinlerimize,
Binlerce yıldır enjekte edilen,
Paslı mülkiyet sisteminin,
Onlara bir boyunduruk gibi taşıttığı,
İnsanların yüreklerindeki,
Amel ve tabuların karanlıkları için,
Değmez zahmete.

Bak doğaya sevgiyle, insan ol,
Sevgini ver taşlara, kuşlara, karıncalara,
Sil aklından şüpheyi,
Sil yasakları, kuralları, zorunlulukları.

Vardır herkesin bir kusuru,
Farklıdır herkes diğerinden,
Vazgeç kin ve kibirden,
Sevgiyle bak insanlara.

Sadece sevgi kalır geriye,
Sebep olmadan, kural olmadan, ödül olmadan,
Senedi sepeti olmayan bir sevgi,
Çok çok çıplaktır basit yürekler.

Eğer çıkartırsan beyninden,
Başkasını kendine benzetmeyi,
Mutsuz ve umutsuz yüreğinden,
Kapının önünde bulursun bir gün mutluluğu.

Kural koymadan ortaya koy yüreğini,
Sebepsiz sev insanları,
Sebepsiz ve kuralsız sev her şeyi.

Kanatıp karartma dünyanı,
İlkelliğin etik kurallarıyla,
Yıldızlara gönder gözlerini,
Sonsuzluğa bırak yüreğini,
Çünkü yaşam çok kısa.