Yaşam belki de
Kuş cıvıltıların huzur veren nameleriydi
Yada utanmış akşam güneşinin batarken yüzünün kızarmasıydı
Bilmiyorduk çocukların baktıkları buğulu camlarda gördüklerini
Ve anlamadan yaşıyorduk. Evladını beklerken ürperen annelerin kalplerini
Ve o kalpler ki sevinci, korkuyu ,telaşı bir arada tutmuyor muydu ?
tozlu bir şemsiye durur
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Devamını Oku
çatı katındaki odanın
kuytu bir köşesinde
kumaşındaki eski yağmurların
hüzünlü kokusuyla
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta