Yaşam Şiiri - Sırma Mersin

Gecenin ağır kokusu; yalnızlık...
Herkesi uykuya teslim almışken.
Karma karışık duyguların içine düşmüş; benliği iter çaresizliğin içine...

Varlıkların arasında yokluğu taşıyan, sahipsiz bir sevginin yükünü yüklenen yürek!
Yürekse; gözyaşına ve umutsuzluğa sarılmış.

Sayfalara dağılmış düşünceler arasında, duygulara teslim olmuş hüzün kokan umutsuzluk!

Can çekişen mutluluk soluk almak isterken; karanlığın dipsiz kuyusuna düşmüş benlik.

Değeri olmayan bomboş bir yaşam...
Yaşamsa; yaşamak adına yaşanmadan devam ediyor...
Sadece günleri bitirerek...

8.8.03