Bilmem ne sokak
bilmem hangi mahalle
Lüzumu varmı gönülce....
Mavi kapılı
Kırmızı sardunyalı o evde
Hep aynı saatlerde
bilirdim
beklerdin
Pencerende tülün arkasında
Saklanmış olsanda
Hissederdim o an bakışlarını..
Hani ben o sokağı bitirmeden
ne hislerle şiirler dökülürdü
yüreğimin başka bir yerine
Ve bitince sokağın sonu
Adını dahi hiç bilmediğim bir aşkın
duvarlarına sırtımı yaslardım...
Ve ben her sabah
O duvara yaslanıp
yaktığım sigaranın dumanında
Seni düşleyip
Ne hayaller kurardım
Hani ansızın çıksaydın karşıma
Seni alıp götürebilirdim bu sokaktan
içindeki uçsuz bucaksız oyalnızlıktan
Tutardım ellerini
Tüm İzmirin altını üstüne getirdik
Karşıyakadan binerdik vapura
Simit atardık mesala martılara
Sonra Konak meydanı;
Güvercinlerle uçururduk gönül kuşlarımızı
Sonra Alsancak Kordon'da
imbat rüzgarı
İşte öyle...
Ya şimdilerde
Beni beklediğin ,saatlere hüsran yağıyor
Terkedilmiş bir hasretin penceresindeyim
Şimdi ben o bomboş
Terkedilmiş
O mavi kapılı
Kırmızı sardunyalı evin önündeyim...
Ve
Gitmişsin...
Özgen Dk
Kayıt Tarihi : 18.3.2021 01:49:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!