Yasak Şiiri - İbrahim Hakyemezoğlu

yasaklanmış bana nutluluk.acılar boynumun borcu olmuş
hergeçengün birdaha,birdaha ölmüşüm.
saplanmışım batağa ve çırpındıkça birazdaha gömülmüşüm,
acıların koynuna.
bir gül 'ün uğruna son baharlar düşmanım olmuş gelme demişim gelmiş güllerim hep solmuş.
ve her yeni bahar hazanın müjdecisi her doğan güneş geceninbekçisi olmuş dolmuş gözlerim yine dolmuş.
seslenmişim göklere bir cevap veren yok,
beyaz bir martı görünen sadece o'da düşmüş kanadı kırık bir kurtaranı yok.o ölecek kurtulacak ben,ben'se her yeni bahar ve her doğan güneş birdaha öleceğim.
haykırsamda göklere,ellerimi açıp yalvarsamda,diz çöksemde önünde,gururumu çiğneyip döksemde gözyaşlarımı ayaklarına,o hep aynı umursamazlıkla bakacak bakacak yine o boş manasız gözlerle ve bir kelime çıkacak ağzından
'hayır' ve ben birdaha öleceğim sonramı birdaha birdaha
taki gece bitmez güneş doğmaz olanakadar.
o ise hep aynı kalacak, kalpsiz,vicdansız,kendinden emin,
dimdik,ezici,kırıcı ve mağrur.