Yaşadın mı Hiç? Şiiri - Levent Erkök

Malların yuları örme ve kendirdi,
Kahvaltımız ekmek ile pendirdi.
Bizim evi fırını yandaki tandırdı.
Çemeni yufkaya sıvattın mı hiç?

Okula giderken tipi, ayaz çoktu,
Garibandık, bizde okul servisi yoktu.
Baba gurbette, bize anamız baktı,
Soğukkuyuyu sobada kuruttun mu hiç?

Okuldan gelince yerdik yağlı şeker,
Dürümden damla damla yağlar akar,
Dersler öyle dursun, sürerdik yolda teker.
Çocukluk hayaline ulaştın mı hiç?

Burnun akar sorun yok silersin koluna,
Umurunda mı sanki gidersin yoluna,
Acelen yok yürürsün salına salına,
Kayış gibi kolla dolaştın mı hiç?

Baharda meşelikten mantar bulmaya,
Sıkılınca bahçeden erik yolmaya.
Yazın dalarsın armut ile elmaya
Kaçarken çamura bulaştın mı hiç?

Müzümsüzlük yapalım bize gel ki,
Mazaratlık tek eğlencemizdi belki.
Kafamızda hep bin tane tilki
Taşla kel kafan yarıldı mı hiç?

Yaz gelinde danayı abin mi güdecek,
Harmanda yatmaya önce kim gidecek,
Yılmığı samanı kim çekecek,
Diye kardeşinle dövüştün mü hiç?

Küçüklüğümde duvarlar kerpiç,
Aman Anan görmesin hemen kaç,
Testiyi depene dikmeden iç,
Süpügeyle anandan kötek yedin mi hiç?