Yaşadıkça Sensiz Sende Şiiri - Latif Memiş

Yaşamdan daha derin bir yol hikayesinde bulur gülümsemen beni.
Gülün yaprağından taçlarına uzanan evrenin sözcüklerinde.
Yağmurun en romantik dokunuşuna evreni sığdırmak zamanında.
Beyazın tutkusuna kristal dengeyi savurmak kuytusunda.
Peri kızlarının şarkılarındaki ahengin kıyısında.
Geç kalmış göçlerin kanatlarını çırpar içimdeki kırlangıç.
Kanatlarımın raksı dokunur gökyüzünün derin yaşlı işaretlerine.
Gri bulutların gölgesinde parlıyorken sessizce yüreğim.
Gözlerim ufuk çizgisi özleminde usulca yok olmuş.
Kanar sonbaharın kışla buluştuğu yerlerde karanfiller.
Nergislerin kokusunu taşıyıncaya dek bedenin.

İşte tam o anlarda
Ruhuma huzur kollarda
Sarılmalarda ve dudaklarda
Elinde tutmalarda
Ve kısacası yağdıkça sensiz bulutlarda,

Beyazın saflığını taşıyan bir çiçeğin hafızasındayım.
Soğuk ve ıslak yolculukların ortasında.
İpeksi sesine uzanan yollarında tutunur kalbim.
Konaktır duraklar bize özleminin saatinde yürüdüğümüz sahilde
Mavinin kuma bıraktığı izde, çam ağaçlarının sediri büyüten rayihasında.
Zirvelerin puslu ve beyaza dönüşen dualarındayım.
Aşıkların sevdiğini gülümseten kıvrımlarının yanı başında.
Ardıç ağaçlarının gövdesinde dinlenir yüreğimdeki kaybolmuşluk.
Yağmurun sise yürüyen damlalarında dokunur ellerim ellerine.
Yolların virajlarında, gecenin sözlerinde rüzgar olur değer içine.
Değdikçe kahkahadır, kokunda gül gülümsemesi.

Küllerim savrulurken ellerinde, en hoyrat yanı yutar gecemi,
Yürek tutulması gibi bir yıldız oyunu olmalı hayat,
Gözümüzün feri gece sabaha dek göğe asılı kalmış,
Yarına merhaba demek için rahmet bulutlarına benzer göklerde
Zaman geldiğin gibidir oysa anlam kandığın gibi doyunca.
Aşk gittiğin gibidir dağların haşmetinde gözlerin gibi.
Ne denli karanlık yürüse sesler kesilse ve hecelense.
Varlığın evrenin nefes alış verişi gibi, kurtuluş günü gibidir.
Kokun çocuk gibidir, en saf haline yaklaşmış bir yaşamın ulağı.
Gözlerinde yaşamın ölümsüzlük sırları var gibidir
Kuşların hüznünün danslarında koşar durur yalnızlık

İçimdeki bulutların damlalarından yağar oldu bu yağmur.
İz bıraksın teninde tuzu denizinde dalgalansın.
Durulsun yüreğinde düşler gerçeği anladıkça ağlasın.
Bu kenti boğan binlerce hayali alıp ellerine.
Gelsin kapına yandıkça yağsın, yağdıkça yansın.
Toprak koksun sezginde ırmağında kıvrımlansın.
Gözlerinin içinde patikadan yollar kurup geçmeye.
Çiçeğin renklerinden düşler bıraktım gecede yürümeye.
Gizem hırsızı heceler gülümsemene dönüştüğünde.
Ateşler yaktım söyleşmeye anılarını terk etmiş gemilere.
Ellerinden yalnız kuşların özgürlüğüne süzüldüğünde.

Sana dair anlar yandım sözcüklere dudaklarda buluşan özlemlerde
Fırtınana çaresiz yokluğunu yazdım yasaklı şehirlerde
Gün ağardığında elinde kadifeden mehtap ve güneş
İçinde özgürlük çığlık çığlığa haykırdıkça martıları kavurur ateş
Yakamozlar bedeninde sisli yolların izini sürdükçe ulaşır tenine
Kalabalık yalnız bulutların ağlatan gözyaşlarına sürüldüğünde
Sana dair anılar ektim bahçesine yağmurların, karların
Solgun gülüşler çizdim resmine kurşun gibi acıtan bakışlarda
Koynunda gülüşüne dair tüm kıvamlarda yoruluyor ruhum.
Geceyi boydan boya renklere boyayan ışıklarla söyleşen şehirlerin öykülerinde
Tutkunun gerdanında kaybolmuş titreşimlerde sana kanmak yolculuklarında.

İşte tam bugünlerde
Sevda sözlerinde
Yapmacık gülüşlerde
Yalnız özgürlüklerde
Ve kısacası yaşadıkça sensiz sende

Uçsuz bucaksız yalnızlığı fark edersin kalabalık yüzlerde.
Bedenin en derinine sinmiş kaybolma duygusuna yaslanır.
Anlamsız gözlerle denize dilekler adadığın anları anımsarsın.
Uzak ufuklarda siluete dönüşmüş bir geminin limanıdır oysa şiirlerin.
Kiralık hayatların gölgeleri içinde bir çocuktur susuşların.
Öyle bir an çiçeğin coşkusunda gelmelisin kıyılarıma.
Evrene hükmetmeli endamının nefaseti esrik bakışlarında.
Bitip giden günün ruhunda karaltıları insanların yağdıkça.
Senin bir tek gülüşün kurtarır evrenin kabusa dönüşen hıçkırıklarını.
Yağdığın gibidir yandığın gibi hayalinin dokunuşu gözlerime.
Ellerin bin asırlık bir efsanenin aşk kahramanıdır.