Yasadikca Şiiri - Seyfi Karaca

Şehirlerin başladığı ve bittiği yerdeydi toprak. Toprakta karıncalar, kertenkeleler, börtü böcek ve ağaçlar. Toprakta ağaçlar, ağaçlarda dallar, dalların eteğinde ucunda bahar. Soğan madımak ve papatyalar.
Baharda bayram olunca tüm dağları vadileri yaylaları dorukları dereleri çağırıp getiriyor yaaaa, öylesine günlük güneşlikte buralar.Dağlar denizler ve yeşerip serpildiği yerde hayatı süsleyip donatarak..
Her taraf heryerden ÇIRILÇIĞLIK…
AŞK BHAR..
……..
YASADIKCA
……
Yasadikca,
Ölülerden medet ummayacak kadar, yasadikca..
Kendi tarihine not düserken insan getirip götüren hayat..
Ve yalnizligin duvarina dünyanin postunu serip yaslanmadan
Dokununca damardan isleyen bir temastir
Uctan uca degince
Kime ne söyleyecegini bilen deli divanelikler gibi sahtesiz yalansiz yürekten
Sevmek sinirsiz sartsiz ve sonsuz
Kim derdi di laleler ve güller
Camura belenmis toprakta biterler
Biliyorum
Cünkü isik gölge günaydin yer gök irmaklar daglar herkesindir
Herkesindir ask..
ilk buyruk
Son karar
Kalbinde senin bemim..
Baslangici olmayanin devami hic olmayacagina dair..
Özgür olunmadikca kendini aska veremeyecegini
Biliyorum, kendini sevgiliye vermedikce sevilmeyecegini
Sevgilimsin ya benden de coksun..
Sevgilimsinya,
Sen benden cok yasayacaksin

Nisan /24