Yaşadığına Dair Bir Türkü Sızdır Yüreğime

.
.
.
akşam ki
kar yığını korkak çığlık
kahve endamlı kolay bakış
kovar Tanrısız Melekleri
daha da bir tehditkardır dar vakitte

/cenderemi kazanmıştır savaşı
yoksa sıkışan mı kurtulmuştur acıdan/

kimsesiz ölüler midir hep rüzgarın önünde savrulan
biz onları kefenlememiş miydik
niye her birisi anadan üryan

kanadında serinlik taşıdığını sanan
bir dolu serçe doluşur koca şehre
kirlensin Arnavut kaldırımları
kirlensin kime ne

her evin kapısında çirkin gülüşlü bir zangoç
saat başı uyandırır aynanın arkasındaki rüyayı
kendine iş edinmiş ölenlerin bıraktıklarını toplamayı
benimse
ense kökümde başlar Azraile ikramım
vebalı dudaklar tüm iştahıyla yalar saçlarımı
korkuyorum
bu yavan sevişmeden
bu sevimsiz şehre bakan pencereleri açmaktan
dışarıda ceset kokuları
daha da kötüsü
içeride yalnızlıkla karışık ihanet soytarıları

/kim sevmez sıcak yürekte uyumayı
bu yüzden midir kurşun terk eder ezeli mekanını/

delişmen edalı gözyaşı dilencisiysem
tek mumluk makber de dilemedim hiç
bilirim
senliğim ayaklarıma dolanan en garip heyulam
yaşadığına dair bir türkü sızdır yüreğime
he yaman he zaman

…………………….. gece! sakın sevinme……………………

S a n a T a m A n l a m ı y l a T e s l i m O l m a d ı m H a l a