Yaşadığımız Hiçlik Şiiri - Kudret Alkan

Yaşıyor ve yaşanıyor bir şekilde.
Yüreğimdeki zincirler sana doğru.
Bazıları kırılıyor, bazıları kopuyor.
Nerede olduğumu bilmeden başka pencerelerde.
Hangi yağmur beni toprağa taşıyacak.
Son hayalim ne zaman gelecek.
Bilemiyorum, yaşadığım gerçekten kör bir nokta.

Ne kadar koşsam da sana,
Bir tarafım seni bana vermiyor.
O kadar sensin kalmışım ki,
Yalnızlığımın dibinde, orada bir adam.
Kendi içimde bölünmüşüm.
Uykusuz bir kimliğin içinde can çekişiyorum.

Acaba bana cevap veren olur mu?
Seni bana taşıyan bir hatıra yaşanır mı.
Kendince sorgular mısın, ya da anlar mısın.
Beni ne kadar görürsün,
Kendi aynanda.
Ne kadar anarsın,
Ruhunun yamacında.

İşte ben,
O yamaçtan yukarıya doğru uçuyorum.
Öyle bir hız ki,
Kendimi bile göremiyorum.
Tam anlamıyla nerede olduğumu bilmiyorum.
Bunun ismi dipteki çaresizlik.
Bunun ismi aşktaki sessizlik.
Unutma ki,
Her ayrılık bir hiçlik.