Kemik kemikti elleri.
Zayıftı, kopacaktı her yeri.
Gergindi, karnı şişmişti.
Bakışları içten, derin, bir okadar da kederli.
Güçsüzdü açlık kokan nefesi...
Yapayalnızdı, kimsesiz...
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
